Αποθήκες γεμάτες με φιάλες υγραερίου και προπανίου, χημικές βιομηχανίες όπως χρωμάτων, σκραπατζίδικα, εργοστάσια τροφίμων και φαρμάκων, μάντρες και συνεργεία αυτοκινήτων και φορτηγών. Τέτοιες εγκαταστάσεις βρέθηκαν την Παρασκευή στο «μάτι» της πυρκαγιάς στη Βόρεια Αττική, στο Κρυονέρι, με πολλές από αυτές να γίνονται παρανάλωμα του πυρός, σκορπώντας τον τρόμο σε όλη την περιοχή. Είναι χαρακτηριστικές οι απανωτές εκρήξεις που ακούγονταν, με συντρίμμια να εκτοξεύονται στον αέρα, κατάμαυρους πυκνούς καπνούς να καλύπτουν την περιοχή και πυροσβέστες και κατοίκους να καλύπτονται όπως - όπως, χωρίς να ξέρουν από πού θα τους έρθει.
Ολα αυτά σε απόσταση αναπνοής από τον οικιστικό ιστό του Αγίου Στεφάνου αλλά και από την Εθνική οδό, τη μία από τις δύο βασικές πύλες εισόδου - εξόδου για το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας.
Ο εφιάλτης ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης έχει ξυπνήσει για τα καλά με τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που πέρασαν μέσα από τη βιομηχανική ζώνη της Βόρειας Αττικής, δείχνοντας για μια ακόμα φορά πόσο εκτεθειμένοι είναι κάτοικοι και εργαζόμενοι σε ανυπολόγιστους κινδύνους. Αν αναλογιστεί κανείς ότι τους δύο προηγούμενους μήνες αντίστοιχα περιστατικά είχαμε και στην άλλη μεγάλη βιομηχανική ζώνη και «πύλη» της Αττικής, στο Θριάσιο, με εκρήξεις σε αποθήκη φιαλών προπανίου, πυρκαγιές που «έγλειφαν» βιομηχανικές εγκαταστάσεις και τις καμινάδες των διυλιστηρίων να φουντώνουν τις φλόγες τους, μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος μιας πιθανής αλυσιδωτής καταστροφής, από εργοστάσιο σε εργοστάσιο. Μια κατάσταση που εκτός από τον εγκλωβισμό των κατοίκων, αφού στην πρώτη «στραβή» κλείνει πάντα η Εθνική οδός, κουβαλάει ένα σωρό κινδύνους, όπως έκλυση τοξικών αερίων που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα.
Και την ίδια στιγμή, με ευθύνη της εργοδοσίας και την «ασυλία» που της εξασφαλίζουν οι κυβερνήσεις, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς επαφίενται στην «ατομική ευθύνη» των εργαζομένων και οι όποιες υποδομές είναι ρημαγμένες. Επιπλέον, οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται μέσα στους χώρους δουλειάς, με χιλιάδες εργαζόμενους σε κρίσιμες και επικίνδυνες βιομηχανίες να είναι εργολαβικοί, με σχέσεις εργασίας - λάστιχο, και ως πιο «φθηνοί» να μετακινούνται από χώρο σε χώρο και από πόστο σε πόστο, οπότε να παραμένουν ανεκπαίδευτοι και να μην αποκτούν πείρα στο αντικείμενο εργασίας.
Χαρακτηριστικό της εργοδοτικής ασυδοσίας είναι ότι την Παρασκευή, την ώρα που το Κρυονέρι φλεγόταν, εργοστάσιο τροφίμων λειτουργούσε κανονικά και ακριβώς δίπλα του γίνονταν εκρήξεις σε άλλο εργοστάσιο, με φιάλες προπανίου, κάτι που προκάλεσε την άμεση παρέμβαση του κλαδικού Συνδικάτου προκειμένου να σταματήσει η δουλειά και να αποχωρήσουν με ασφάλεια οι εργαζόμενοι.
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε για μια ακόμα φορά στη Βόρεια Αττική φέρνει στην επικαιρότητα τις διεκδικήσεις που ανέδειξε πρόσφατα το ΚΚΕ με σχετική Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, με αφορμή τα απανωτά «ατυχήματα» στο Θριάσιο Πεδίο πριν από λίγο καιρό: Με ευθύνη του κράτους να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για τον έλεγχο των επιχειρήσεων, για την πρόληψη Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης και ρύπανσης του περιβάλλοντος, για εκπόνηση μελετών επικινδυνότητας ανά περιοχή, με ανάλογο σχεδιασμό αντιμετώπισης, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των κινδύνων, όπως άλλωστε αποδείχθηκε και τα τελευταία κρίσιμα 24ωρα. Επίσης, για την εξασφάλιση επαρκούς, μόνιμου και κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού έκτακτης ανάγκης, επαρκούς εκπαίδευσης όλων των εμπλεκόμενων φορέων, εκπαίδευσης των κατοίκων κ.λπ. Και, προφανώς, για τη θωράκιση των δομών Υγείας - νοσοκομείων και ΚΥ - στις περιοχές αυτές.
Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 7-8/6
