Άρθρο του Α. Κορωνάκου, Υποπλοίαρχου ΠΝ, ε.α.
Αφηγήματα του μαχητή του ΔΣΕ Αριστου Καμαρινου που πολέμησε ηρωικά στην ΙΙΙ Μεραρχια Πελοποννήσου , τα οποία μας μεταφέρει η κόρη του Κυριακή Καμαρινού δημοτική σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση στο Δήμο Αλίμου.
Όταν στις 29 του Οκτώβρη 1940 κατατάχθηκα στο ορειβατικό πυροβολικό της ΙΙΙ Μεραρχίας,με κατείχε, όπως όλο το λαό μας, αγωνιστικό πάθος ενάντια στους φασίστες επιδρομείς και στ’ αυτιά μου αντηχούσαν ακόμη τα συνθήματα της λαοθάλασσας της Αθήνας, το πρωί της 28 του Οκτώβρη, που διαδήλωνε την απόφαση του λαού για αντίσταση. Φόρεσα το χακί με αισιοδοξία. Τούτος ο λαός σκεφτόμουνα, δεν είναι δυνατόν να υποταχθεί. Θα μπορέσει να βάλει την σφραγίδα του στην εξέλιξη του πολέμου και θα νικήσει. Αυτά διαλογιζόμουν, όταν με πλησίασε ο επιλοχίας του λόχου σ. Νίκος Λάτσης, δικηγόρος από το Γύθειο Λακωνίας. Σε μετέθεσαν εδώ για την κομμουνιστική σου εν τω στρατεύματι δράσιν και τα κομμουνιστικά σου φρονήματα; με ρώτησε χαμογελώντας και ειρωνικά, τονίζοντας τα σημεία που έντονα πρόβαλε η καθαρεύουσα. Και πρόσθεσε ψιθυριστά, ρίχνοντας ταυτόχρονα ερευνητική ματιά γύρω μας. Διάβασα στο μητρώο του συντάγματος όλα όσα σε αφορούν. Είμαστε… Ομοιοπαθείς..! Θα τα πούμε αργότερα, προς το παρόν είναι ανάγκη να συναντηθείς με το λοχία Φράγκο. Είναι πατριώτης μου, δικηγόρος και καλός σύντροφος. Για σένα μας μίλησε ο φίλος σου, ο Πετρακάκος Βαγγέλης, που το βράδυ θα τον συναντήσουμε στην πόλη… Έτσι φτιάχτηκε ο πρώτος ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ στο Σύνταγμα μας!
Κινούμενοι προς τα σύνορα, και πλησιάζοντας στην κατάρα του Μετσόβου, το σύνταγμα μας κινδύνευσε να χάσει τη συνοχή του, λόγω της χιονοθύελλας που επικρατούσε εκείνη τη νύχτα. Η Μεραρχία αποδιοργανώθηκε, η πειθαρχία χαλαρώθηκε επικίνδυνα και τα στελέχη δύσκολα κατάφερναν να επιβάλλονται στους φαντάρους, που άρχισαν να διαρρέουν προς τα χωριά και ιδιαίτερα προς το Μέτσοβο. Για την αποτροπή του κινδύνου αυτού ο ΠΥΡΗΝΑΣ μας ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα. Κινητοποιήσαμε όλους τους αριστερούς, που μέχρι τότε γνωρίζαμε, βοηθήσαμε με όλες μας τις δυνάμεις τους αξιωματικούς, και τελικά ο λόχος μας έφτασε συντεταγμένος την καθορισμένη ημέρα στον προορισμό του..!
Φτάσαμε στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος μαίνονται στο Τεπελένι, το ισχυρότερο οχυρό του εχθρού που αμύνονταν λυσσασμένα. Οι απώλειες μας ήταν μεγάλες. Δύσκολα μεταφέρονταν οι τραυματίες και οι κρυοπαγημένοι στα μετόπισθεν. Λιγόστεψαν τα τρόφιμα. Αρχίσαμε να τρώμε τις τροφές που προορίζονταν για τα μεταγωγικά. Η εχθρική αεροπορία μας θέριζε από χαμηλό ύψος, ενώ η μεταξική αεροπορία των εράνων, έλαμπε δια της απουσίας της! Εδώ έβλεπες απογυμνωμένο τον ένοχο μεταξικό φασισμό, που ιδεολογικά ομογάλακτος με τον επιδρομέα και μη πιστεύοντας στη δυνατότητα αποτελεσματικής Άμυνας, είχε αποφασίσει, όταν θα επιτίθετο ο εχθρός, να ρίξει μόνο μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων..! Όσο οι δυσκολίες μεγάλωναν τόσο δραστηριοποιούταν ο ΠΥΡΗΝΑΣ μας και η δημοκρατική – Αντιφασιστική οργάνωση του Συντάγματος, που την καθοδηγούσαμε. Βοηθούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και βρίσκαμε τρόπους να πολεμάμε κάθε αντιδραστική ενέργεια φιλοκυβερνητικών αξιωματικών και του λοχαγού μας Γ. Λ. που χρησιμοποιούσε απάνθρωπα μέσα για την επιβολή της πειθαρχίας. Προσεκτικά, τηρώντας όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, λύναμε όσο μπορούσαμε τα προβλήματα, που δημιουργούσαν οι ιδιόμορφες και δύσκολες συνθήκες του μετώπου.
Έπρεπε να αγωνιστούμε κατά της πείνας και της γύμνιας, που έκαναν τη ζωή του φαντάρου περισσότερο βασανιστική, να δουλέψουμε για το ανέβασμα του ηθικού, της πειθαρχίας και της μαχητικότητας του τμήματος, να πολεμάμε την προκλητική, άνετη ζωή των καλοπερασάκιδων αξιωματικών, που είχαν υπηρέτες φαντάρους για να τους εξυπηρετούν, να στρατολογούμε δημοκράτες στην οργάνωση μας, να επιδιώκουμε την επαφή με συντρόφους και οργανώσεις γειτονικών τμημάτων, να ξεσκεπάζουμε τους φασίστες και τους χαφιέδες της διοίκησης και γενικά να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην πολεμική προσπάθεια. Μας είχε γίνει βαθιά συνείδηση πως έπρεπε να είμαστε η πρωτοπορία ενάντια στους φασίστες επιδρομείς και να παλεύουμε επίμονα και μεθοδικά ενάντια στα φασιστικά μέτρα που εφάρμοζε η διοίκηση, στην προσπάθεια της να διατηρήσει και στο μέτωπο, τις φασιστικές μεθόδους που ακολουθούσε ο Μεταξάς στα μετόπισθεν, με σκοπό να κάνει το στρατό άβουλο όργανο του κι έτσι να παρατείνει το λαομίσητο καθεστώς της μοναρχοφασιστικης δικτατορίας..!
Πρωτοχρονιά του 1941 στο μέτωπο
Τα πολυβόλα θέριζαν ανθρώπινα κορμιά. Η χιονοθύελλα μαίνονταν. Μερικοί φαντάροι κοιμούνται μέσα στα πεσμένα από το βάρος του χιονιού αντίσκηνα τους. Στη μεγάλη κωνική σκηνή του λοχαγού, οι αξιωματικοί έπαιζαν πόκερ, ενώ περί τους τριάντα φαντάροι ήταν δεμένοι με σχοινιά στα δέντρα, επειδή κατά την επιθεώρηση ο οπλισμός τους δεν έλαμπε… όπως απαιτούσε ο λοχαγός, πράγμα που ήταν τελείως αδύνατο, αφού δεν υπήρχε λίπος, σχοινοκαθαρτήρες και ρακί. Είχαν κυριολεκτικά παγώσει οι φαντάροι δεμένοι, καθώς ήταν με τα χέρια πίσω απ το δέντρο η αγκαλιά με αυτό η με δεμένο το ένα πόδι ψηλά, ώστε να στηρίζονται μόνο στο άλλο. Οι υπόλοιποι παρακολουθούμε καταγαναχτισμένοι το τραγικό θέαμα. Κανένας δεν μιλούσε, μα απ την όψη μας καταλάβαινες ότι πλησιάζει η στιγμή της έκρηξης.
Η οργάνωσή μας έπρεπε αποφασιστικά να αντιδράσει στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που είχε γίνει καθεστώς όχι μόνο στο λόχο μας αλλά και σε κάθε τμήμα που ο διοικητής του ήταν φασίστας. Η πειθαρχία να επιβάλλεται με όλα τα μέσα – έλεγε η διαταγή του αρχιστράτηγου – ακόμα και με τον επί τόπου τουφεκισμό. Αποφασίσαμε, σαν πρώτο βήμα, να αντισταθεί ο πρώτος απ τους αντιφασίστες που θα τιμωρούνταν με δέσιμο και να απευθυνθεί αμέσως στον δημοκράτη μέραρχο Ματάλα, που κατά πληροφορίες μας, ήταν ενάντια στα απάνθρωπα αυτά μέτρα.
Έτσι, όταν τιμωρήθηκε με δέσιμο στο δέντρο ο εργάτης από τον Πειραιά σ. Παν. Δρίτσας, απάντησε αγέρωχα στον λογαγό: “Εγώ ήρθα να δώσω τη ζωή μου για την πατρίδα κι όχι για να με εξευτελίζετε και να με δένετε στα δέντρα”!!! Και αμέσως έφυγε τρέχοντας και παρουσιάστηκε στον στρατηγό Ματάλα, που διέταξε ανακρίσεις. Ο λοχαγός Γ. Λ. αντικαταστάθηκε, αλλά η επιτυχία μας αυτή δεν περιορίστηκε στα πλαίσια ενός λόχου. Το δέσιμο και το μαστίγωμα δεν χρησιμοποιήθηκαν πια στη Μεραρχία. Άλλαξε αισθητά η κατάσταση. Μετά τα γεγονότα αυτά, η διοίκηση χτύπησε και την οργάνωση μας, μεταθέτοντας σε απομακρυσμένα σημεία του μετώπου και στα μετόπισθεν, τους γνωστούς σ αυτή αντιφασίστες, αλλά ο ΠΥΡΗΝΑΣ μας άφησε πίσω του γερή οργάνωση που συνέχισε με επιτυχία την πάλη μέσα στη Μεραρχία. Όσοι μετατεθήκαμε, συνδεθήκαμε με οργανώσεις των τμημάτων μας ή βάλαμε τις βάσεις για τη δημιουργία τους.
“Το ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΣΎΝΤΡΟΦΟΙ υπάρχει και δρα και εκεί ακόμα που βρίσκεται ΈΝΑ ΜΌΝΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ” μας είχε πει, αποχαιρετωντας μας ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΠΥΡΉΝΑ μας σ. ΝΙΚΟΣ ΛΑΤΣΗΣ, ο κατά την κατοχή Ηρωικός Καπετάνιος του 8ου Συνταγματος του ΕΛΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ..!
* * *
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ του ορειβατικού Συντάγματος της ΙΙΙ Μεραρχίας, που γεννήθηκε κι ανδρώθηκε μέσα στη φωτιά του πολέμου και της πάλης, ήταν ένας από τους πρώτους Πυρήνες του ανασυγκροτημένου ΗΡΩΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ..!
Α. Κορωνάκος, Υποπλοιαρχος ΠΝ, ε.α
Αναδημοσίευση από το alt.gr
