“Η ζωή είναι ένας αγώνας”, μου έλεγε πάντα η γιαγιά μου. Τη θυμάμαι μονίμως να τρέχει, να φτιάχνει το σπίτι, να μαγειρεύει, να μας παίρνει εμένα και τα υπόλοιπα εγγόνια της από το σχολείο, να μας πηγαίνει βόλτα. Ποτέ δε γκρίνιαζε, ποτέ δε βαρυγκωμούσε. «Η ζωή είναι ένας αγώνας», μας έλεγε. «Αν δεν αγωνίζεσαι δεν είσαι ζωντανός.» Τη θαύμαζα που πάντα ήταν γελαστή και πάντα είχε ένα καλό λόγο να μας πει. Αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που της έδινε τόση δύναμη.
Κάποια βράδια, όταν ήμουν μικρή είχε χρειαστεί να μείνω στο σπίτι της. Αφού τελείωνε τις δουλειές της το βράδυ και με έβαζε για ύπνο, εκείνη συνέχιζε τον αγώνα. Ένα βράδυ που δε μπορούσα να κοιμηθώ, σηκώθηκα και τη βρήκα στο σαλόνι. Καθόταν στο τραπέζι και κάτι έγραφε.
Το τραπέζι ήταν γεμάτο χαρτιά, βιβλία και ανακοινώσεις. Επάνω στα χαρτιά ξεχώριζε ένα κόκκινο γυναικείο κεφάλι. Θυμάμαι ότι πήγα κοντά της και μου χαμογέλασε καθώς συνέχισε να γράφει. Ήμουν τότε περίπου 11 χρόνων.
Σήμερα μετά από 32 χρόνια αυτό το κόκκινο γυναικείο κεφάλι είναι και το δικό μου σύμβολο αγώνα. Είναι η σφραγίδα της ΟΓΕ. Είναι αυτό που έδινε τη δύναμη στη γιαγιά μου να είναι πάντα γελαστή, ότι κι αν της συνέβαινε.
Γιατί η ΟΓΕ, με τους συλλόγους και ομάδες της σε κάθε γειτονιά, είναι ο τόπος συνάντησης χιλιάδων γυναικών. Είναι η γυναικεία ριζοσπαστική οργάνωση που αγωνίζεται ενάντια στη διπλή καταπίεση των γυναικών, δηλαδή την κοινωνική- εκμεταλλευτική που βιώνουν και οι άντρες, αλλά και την καταπίεση λόγω φύλου. Οι γυναίκες των εργατικών- λαϊκών οικογενειών, όχι μόνο βιώνουν επιπλέον διακρίσεις ως εργαζόμενες, που εντείνουν την εκμετάλλευσή τους. Αλλά, επιβαρύνεται με τη σχεδόν αποκλειστικά ατομική ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑΜΕΑ. Στην ουσία αποτελεί ατομική- οικογενειακή υπόθεση ότι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα, μέσα από δημόσιες και δωρεάν υποδομές και υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κα.
Οι γυναίκες της ΟΓΕ με τον αγώνα μας διεκδικούμε όλα αυτά που μας στερούν οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η κοινωνία που στηρίζεται στο κίνητρο του κέρδους.
Διεκδικούμε τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, της οικογένειας, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο.
Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους λαούς και τις γυναίκες που δέχτηκαν και δέχονται τις επιθέσεις και τους αποκλεισμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε ιμπεριαλιστικού μηχανισμού, σπέρνοντας τον πόλεμο, τη φτώχεια, την προσφυγιά.
Οι γυναίκες της ΟΓΕ βρισκόμαστε καθημερινά πλάι στις γυναίκες της γειτονιάς, της συνοικίας, της πόλης και του χωριού, διεκδικώντας τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Με τη δράση μας φωτίζουμε την αξία της συμμετοχής της γυναίκας στη συλλογική, αγωνιστική δράση. Συντονίζουμε τα αγωνιστικά μας βήματα με εργατικά σωματεία, ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, αγροτικούς συλλόγους, δυναμώνοντας το σύνθημα “Πληρώσαμε πολλά, δε θα πληρώσουμε ξανά”!
Από αυτή την ανάγκη αντλούμε τη δύναμή μας. Τη δύναμη να παλεύουμε, να μένουμε δυνατές, αισιόδοξες ακόμα και στα πιο δύσκολα.
Γιατί δεν είμαστε μόνες.
Όλες μαζί διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει.
Χριστίνα Μαυρομάτη
Πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών Αλίμου (μέλος της ΟΓΕ)
