«Καλούμε όλους τους νέους εργαζόμενους να μην επιτραπεί η διάλυση ουσιαστικά του ΚΕΘΕΑ», αναφέρει η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ, σε ανακοίνωσή της για τις εξελίξεις στο ΚΕΘΕΑ, ενώ παράλληλα «διεκδικεί τη διαφύλαξη του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ αλλά και την ενίσχυσή του με νέες μονάδες, με επαρκές μόνιμο προσωπικό, με πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό».
Επίσης, η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ «καταγγέλλει ότι ως φυσική συνέπεια της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του 2019, που κατάργησε το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ, έρχεται ο νέος Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας του».
Ενός φορέα, σημειώνει, «που εδώ και 4 δεκαετίες έδινε πίσω τη ζωή σε "ανθρώπους-σκιές" εντάσσοντάς τους στην κοινωνική ζωή και δράση, έφερνε ξανά την ελπίδα στις οικογένειές τους. Με την ανακοίνωση του προτεινόμενου νομοσχεδίου για το ΚΕΘΕΑ επιβεβαιώνεται η κυβερνητική αποφασιστικότητα για την αποτελεσματικότερη προώθηση της κυρίαρχης πολιτικής στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να εξαφανιστεί και το τελευταίο ψήγμα "παραφωνίας" που εκφράζει ακόμα το μοντέλο της Θεραπευτικής Κοινότητας στο πλαίσιο του ΚΕΘΕΑ και γενικότερα στο τοπίο αντιμετώπισης των εξαρτήσεων».
Πρόκειται, υπογραμμίζει, «για χτύπημα στον ίδιο το χαρακτήρα του φορέα που βάση του αποτελεί η Θεραπευτική Κοινότητα ως μοντέλο θεραπείας και πλέον εντάσσεται στους στόχους του ΚΕΘΕΑ η "μείωση της βλάβης". Πολιτική που εφαρμόζεται ως βασική πολιτική της ΕΕ στο κομμάτι των εξαρτήσεων με τραγικά αποτελέσματα, ιδιαίτερα στους νέους».
«Η "περισσότερη δημοκρατία" που κορόιδευαν ότι θα έφερναν στο ΚΕΘΕΑ», επισημαίνει, «φαίνεται και από τον αποκλεισμό της συμμετοχής των ελαστικά εργαζόμενων στη διαβούλευση, αλλά και στις μελλοντικές ΓΣ. Ενώ ο υπερσυγκεντρωτισμός εξουσιών σε ένα διορισμένο ΔΣ που θα υλοποιεί τις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές και η κατάργηση της συμμετοχικότητας στη λήψη αποφάσεων των εργαζόμενων, των χρηστών και των μελών της οικογένειάς τους, που τόσα χρόνια ήταν βασικός άξονας της θεραπευτικής πρότασης του ΚΕΘΕΑ, έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα του προτεινόμενου νομοσχεδίου».
Σήμερα, τονίζει, «στις ασφυκτικές συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία και εν μέσω νέας καπιταλιστικής κρίσης, η ανεργία, τα ανεξάντλητα ωράρια και βέβαια το αβέβαιο μέλλον αποδεδειγμένα αυξάνουν την επαφή νέων ανθρώπων με ναρκωτικές ουσίες ως "ένας εύκολος δρόμος". Οι ανάγκες των νέων δεν μπορούν να χωρέσουν στη λογική του κόστους - οφέλους, στη λογική της μείωσης της βλάβης που προωθούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Η ίδια λογική που διέπει τα υποστελεχωμένα δημόσια συστήματα Υγείας, τη διαλυμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, έρχεται τώρα να συνδεθεί και με το φαινόμενο των ναρκωτικών».
«Τα "στεγνά" θεραπευτικά προγράμματα και συνολικά η απεξάρτηση», καταλήγει, «είναι από καιρό στο στόχαστρο της ΕΕ και των κυβερνήσεων με τη λογική της μείωσης της βλάβης. Η προώθηση της θεραπευτικής κάνναβης, των χώρων ελεγχόμενης χρήσης και άλλες πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια εκφράζουν ακριβώς αυτόν το στόχο».
